Środa, 29 Października

List do Rzymian 8,26-30.

Bracia: Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami.
Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą.
Wiemy też, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według Jego zamiaru.
Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był Pierworodnym między wielu braćmi.
Tych zaś, których przeznaczył, tych też powołał, a których powołał – tych też usprawiedliwił, a których usprawiedliwił – tych też obdarzył chwałą.

Księga Psalmów 13(12),4-5.6.

Spojrzyj i wysłuchaj mnie, Panie, mój Boże!
Oświeć moje oczy, bym nie zasnął w śmierci,
by wróg mój nie mówił: «Ja go zwyciężyłem»,
by się nie cieszyli moi przeciwnicy, że się zachwiałem.

Ja zaś zaufałem Twemu miłosierdziu,
niech się moje serce cieszy z Twej pomocy.
Będę śpiewał Panu,
który obdarzył mnie dobrem.

Ewangelia wg św. Łukasza 13,22-30.

Jezus przemierzał miasta i wsie, nauczając i odbywając swą podróż do Jerozolimy.
Raz ktoś Go zapytał: «Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?» On rzekł do nich:
«Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie zdołają.
Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: „Panie, otwórz nam!”, lecz On wam odpowie: „Nie wiem, skąd jesteście”.
Wtedy zaczniecie mówić: „Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś”.
Lecz On rzecze: „Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy, którzy dopuszczacie się niesprawiedliwości!”
Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych.
Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym.
Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi».

Mszał Rzymski

Najlepszy Ojcze, Twój Syn pozostawił Twemu Kościołowi
pamiątkę Swej miłości.
Wspominając tutaj Jego śmierć i zmartwychwstanie,
przedstawiamy Ci te dary, które pochodzą od Ciebie,
ofiarę, która umacnia nas w Twej łasce;
przyjmij nas także, razem z Twoim umiłowanym Synem.
Daj nam, w tym posiłku, Ducha Świętego:
niech sprawi, że znikną wszelkie nasze podziały;
niech nas umocni w większej miłości,
w jedności z papieżem, NN,
naszym biskupem NN, wszystkimi biskupami i całym ludem.
Niech Twój Kościół na tym świecie
stanie się widzialnym znakiem jedności, w służbie pokoju.
I jak nas tu gromadzisz
w jedności z błogosławioną Matką Bożą,
Dziewicą Maryją i wszystkimi świętymi z nieba,
wokół stołu Twego Chrystusa,
racz zgromadzić pewnego dnia ludzi ze wszystkich krajów, języków,
wszelkich ras i kultur
na uczcie w Twoim Królestwie;
wtedy będziemy mogli świętować dokonaną jedność
i na zawsze zdobyty pokój,
przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana.