Czwartek, 2 Października

Księga Wyjścia 23,20-23.

Tak mówi Pan: «Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem.
Szanuj go i bądź uważny na jego słowa. Nie sprzeciwiaj się mu w niczym, gdyż nie przebaczy waszych przewinień, bo imię moje jest w nim.
Jeśli będziesz wiernie słuchał jego głosu i wykonywał to wszystko, co ci polecam, będę nieprzyjacielem twoich nieprzyjaciół i będę odnosił się wrogo do odnoszących się tak do ciebie.
Mój anioł poprzedzi cię i zaprowadzi do Amoryty, Chetyty, Peryzzyty, Kananejczyka, Chiwwity, Jebusyty, i Ja ich wygładzę».

Księga Psalmów 91(90),1-2.3-4.5-6.10-11.

Kto się w opiekę oddał Najwyższemu
i mieszka w cieniu Wszechmocnego,
mówi do Pana: «Tyś moją ucieczką i twierdzą,
Boże mój, któremu ufam».

Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego
i od słowa niosącego zgubę.
Okryje cię swymi piórami
pod Jego skrzydła się schronisz;

wierność Jego jest puklerzem i tarczą.
Wierność Jego jest puklerzem i tarczą;
nie ulękniesz się strachu nocnego.
Ani strzały za dnia lecącej,
ani zarazy, co skrada się w mroku,

ani moru niszczącego w południe.
Nie przystąpi do ciebie niedola,
a cios nie dosięgnie twego namiotu.
Bo rozkazał swoim aniołom,

aby cię strzegli na wszystkich twych drogach.

Ewangelia wg św. Mateusza 18,1-5.10.

W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: «Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?»
On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł:
«Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego.
Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim.
I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje.
Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych; albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego, który jest w niebie».

Św. Jan Maria Vianney

Nasza dusza jest tak szlachetna, ozdobiona tyloma pięknymi cechami, że dobry Bóg chciał ja powierzyć jedynie księciu ze swojego niebieskiego dworu.
Nasza dusza jest tak drogocenne w oczach Bożych, że On, w całej swojej mądrości, nie znalazł innego godnego pożywienia dla niej, jak tylko swoje uwielbione Ciało i pragnie, byśmy codziennie przyjmowali ten chleba; a jako napój nadaje się tylko Jego cenna Krew.
Tak, moi bracia, skoro mamy duszę, którą Bóg tak bardzo poważa, że choćby była jedyną w świecie, to nie uznałby za przesadę, żeby umrzeć za nią. I gdyby dobry Bóg, stwarzając ją, nie stworzyłby nieba, to mimo że byłaby ona jedyną duszą na świecie, Bóg stworzyłby niebo tylko dla niej.
O moje ciało, jakże jesteś szczęśliwe, że mieszka w tobie dusza o tak wielu pięknych zaletach! Bóg, choć jest nieskończony, czyni ją przedmiotem swojej łaskawości! Tak, bracia moi, nasza dusza jest przeznaczona do spędzenia wieczności w łonie samego Boga.